Ocena jakości warstwy galwanicznej elementów złącznych – Kruchość wodorowa
Kruchość wodorowa
Elementy złączne w procesie przetwarzania i obróbki, zwłaszcza w galwanizacji przed trawieniem i czyszczeniem alkalicznym oraz następującym po nim procesem galwanizacji, powierzchnia absorbuje atomy wodoru osadzone w procesie wytwarzania wodoru. Kiedy łącznik jest dokręcany, wodór w kierunku najbardziej skoncentrowanej części przenosi naprężenia, powodując wzrost ciśnienia do wartości przekraczającej jego wytrzymałość i powodując pęknięcie na małej powierzchni oraz infiltrację wodoru do nowo powstałych szczelin. Ten cykl infiltracji naprężenia, rozerwania i infiltracji trwa aż do pęknięcia łącznika. Zwykle ma to miejsce w ciągu kilku godzin od pierwszego naprężenia. Aby wyeliminować ryzyko kruchości wodorowej, elementy złączne są podgrzewane i wypalane w ciągu 3 godzin od galwanizacji, aby umożliwić wyciek wodoru z galwanizacji, zwykle w temperaturze około 200°C, a czas trwania obróbki zależy od ich wymaganej wytrzymałości na rozciąganie.
Ponieważ cynkowanie mechaniczne nie jest elektrolityczne, co praktycznie eliminuje ryzyko kruchości wodorowej, kruchość wodorowa rzadko występuje w przypadku elementów złącznych cynkowanych ogniowo.